Verlegenheidsoptie
Persoonlijk vind ik dit een zogenaamde ‘verlegenheidsoptie’!
Beide posities brengen een aantal onduidelijkheden met zich mee, die er niet zijn in de eenduidigheid van intern of extern. Het zou beter zijn om te onderzoeken waarom er niet gekozen kan worden tussen de optie intern of extern.

Het is namelijk zeer de vraag of een keuze-optie voor werknemers drempelverlagend zou werken. Het is zeker niet denkbeeldig, dat er in een keuze-optie split-loyalty problematiek gaat ontstaan, waardoor de keuze voor een vertrouwenspersoon eerder niet, dan wel gemaakt gaat worden, want kies je voor de een dan kies je tegelijkertijd niet voor de ander! Wil de werknemer voor zichzelf de beste optie kiezen, dan moet hij immers bekend zijn met beide vertrouwenspersonen en hun onderlinge verschillen.

Voedingsbodem voor positionele onduidelijkheden en begrenzingsproblematiek
Het gegeven dat bij de intern + externoptie beide vertrouwenspersonen elkaar kunnen opzoeken c.q. met elkaar kunnen sparren is een voedingsbodem voor positionele onduidelijkheden en begrenzingsproblematiek. Zeker gekeken naar het integriteitsbelang van de werknemer!
> Hoe is de positie van de werknemer in deze kwestie?
> Weet betreffende werknemer ervan?
> Wordt de werknemer betrokken in de besluitvorming tot onderling overleg?
> Wordt de werknemer betrokken in de motivering tot onderling overleg?
> Is de werknemer zich bewust van de eventuele nadelige consequenties van deze constructie?

Sterker nog: Zijn de interne en externe vertrouwenspersoon zich hiervan bewust?

Vergelijk daarom de systemische consequenties van hun (belangen)posities!
En hanteer tenminste de supervisieconstructie, als er toch gekozen wordt voor de combinatie-optie interne en externe vertrouwenspersoon.

Frans Poos
www.poostherapie.nl