Het is misschien ook best moeilijk om bij een start in een team, waar een duidelijk beroep wordt gedaan op ‘hechte samenwerking’, je als individu op te stellen. Want je wilt je graag op je gemak voelen, comfortabel voelen, gehoord en gekend worden. Je probeert zo snel mogelijk  contacten te leggen en neemt daartoe zelf het initiatief. Je voelt je erkend als die ander jou accepteert, als die ander ook moeite doet om in contact met  jou te komen. Want dat schept al gauw een band. Je wordt gezien en gehoord.  En daardoor voel je je al meteen comfortabel, veiliger, in elk geval al bij de ’collega’s.

Er ontstaat op deze manier al snel een ‘wij-gevoel.’ En bij een ‘wij-gevoel’ schuilt al gauw het gevaar van ‘wij’ tegen ‘zij.’ En dus wordt er gepraat over ‘zij’. Soms zelfs geroddeld. Want ‘roddelen’ geeft een gevoel van verbinding.  “Wij samen denken precies hetzelfde over hem/haar.”

Het venijnige van geroddel, nog eens versterkt door het werken in een team, is dat het nauwelijks of helemaal geen ruimte  laat tot ‘verschillend denken’ over iets of iemand. Het mogelijke verschil dat er is in het denken over die ander of over een bepaald onderwerp wordt onderdrukt door het gevoel je verbonden te voelen met de collega’(s). Heb maar eens de moed om een roddel te weerspreken of om je te onderscheiden door de roddel te stoppen!

In de kern heeft ieder mens  psycho-emotionele ruimte en comfort nodig om goed te kunnen functioneren. Binnen die noodzakelijke ruimte moeten verschillen tussen de opvattingen/overtuigingen van mensen kunnen (blijven) bestaan. Ja, zelfs en nóg beter, door die verschillen te respecteren!

Een gezonde teamontwikkeling vindt dus plaats wanneer er ruimte is in de groep om je als autonoom denkend mens te  onderscheiden. Dat je persoonlijkheid en karakter niet ondergeschikt worden gemaakt aan de enge opdracht  om samen werken.

Mijn advies: sta voor jouw overtuiging/opvatting.  En durf je eigen mening te ventileren binnen elke vorm van samenwerking!

Tot zover,
Frans Poos
www.poostherapie.nl